Zoeken.
We werden vanochtend wakker en net zoals de rijkdom oneerlijk verdeeld is op de wereld, zo was de verdeling van het water ook zeer oneerlijk verdeeld. In de mond was het veel te droog en op het festivalterrein veel te nat. Nog meer regen! Dus weer met man en macht aan de slag om het festivalterrein weer begaanbaar te maken en dat lukte. Het had zoveel geregend dat op sommige plekken zelfs een pak droog stro het niet meer helemaal droog kon krijgen. Ondank het mindere weer was het toch een topdag.
Alleen de dag begon met een calamiteit. De kippetjes van landeigenaren familie Croll, zulke aardige mensen die hun landgoed openen voor alle Mañana Mañana-bezoekers, waren uitgebroken doordat iemand vergeten was de deur van het kippenhok goed af te sluiten. Samen met de Indiase en Turkse foodtruckhouders werden de kippetjes weer vriendelijk naar het hok geleid en toen kon de poort open; let the games begin! De laatste dag van Mañana Mañana maakte wel melancholisch. Van de ruim 23.600 bezoekers hebben er minstens 23.599 ons aangesproken hoe het toch kan dat zo’n mooi festival ermee moet stoppen. Alle bezoekers vinden het zo gaaf elk jaar. We hebben de stekker er definitief uitgetrokken, maar we moeten toch maar eens goed nadenken of het misschien niet op een of andere wijze door zou kunnen gaan. Het is de Feestfabriek niet gelukt, maar misschien is het met anderen wel mogelijk. Stof tot denken.
Maar van stof hadden we geen last, want de hemelpoorten gingen weer open en we zochten een van de vele plekken om even lekker te schuilen. Alsof het zo moest zijn begon er een surfgitaar te spelen in de Totempalentent. Het was de band Cocobolo (die trouwens prachtig is als je ‘m uitspreekt met een Achterhoeks accent) en dat was echt klasse. We surfden mee op de golf.
Voordat het festival afgelopen was moesten we zowel naar Nel Schellekens als naar oerkok Theo de Gier. Beiden waren een fantastische beleving. Wat een passie, wat een visie en wat een lekker eten! We hebben geleerd dat het echt anders kan met voedsel op deze planeet en gaan vanaf nu lokaler eten.
Toen was het al drie uur en begon het Nederlands elftal hun wedstrijd op het EK te spelen. Daar hadden we een absurdistisch duo voor geprogrammeerd dat op het Open podium de wedstijd keek en daar verslag van deed, dat was ontzettend grappig en zo kon iedereen die het wilde de wedstrijd toch volgen. Die werd gewonnen, maar we zagen het einde niet, want we wilden JOHAN graag zien. Och, mien Himmel, wat waren ze fenomenaal. Wat een geweldig goed optreden. Toen gingen we even lekker smeden, wat een prachtig ambacht. Met behulp van de smid en zijn hulpsmeden knal je voor twee muntjes een schitterend sieraad in elkaar. We kozen ervoor om in 20 minuten een kapstok te smeden die 400 jaar meekan. En ook nog mooi is, hoera.
Toen gingen we nog even jammen met alle Feestfabriekers op het Open Podium en daarna dronken we samen even een biertje om te vieren dat het weer een geslaagde editie was. De afscheidsceremonie wekte een paar traantjes op: een spectaculaire vuurshow met Vince van Leth, alias De Vermakelaar, waarbij de houten Mañana Mañana–letters ritueel verbrand werden om het afscheid te symboliseren. En net als een nog niet ontdekte stam die geen besef heeft wat er zich verder op de wereld afspeelt, knallen we eruit met een big bang. Dansend om een vuur en feestend alsof het onze laatste Mañana is! En dat is het ook. Alleen gaan we eerst nog een geweldige afterparty vieren met al onze vrienden. We willen iedereen, vooral alle bezoekers, ontzettend bedanken voor 10 schitterende edities, ver weg van de grijze massa. Dank je wel vrienden!!!
